Van 9 februari tot en met 2 maart 2011, heb ik Uganda bezocht. Het werd een heel bijzondere ervaring. Samen met Ilona heb ik in deze drie weken veel gezichten van het land gezien. We kwamen aan in Entebbe. Na twee dagen om een beetje te acclamatiseren, vertrokken we naar Kampala, de hoofdstad van Uganda. We reden door de drukke straten en zagen de armoede. Boven de krotten hingen de enorme reclame borden die luxe bedden, matrassen, razendsnel internet aanprezen, de tegenstrijdigheid. Met de organisatie Red Chilli bezochten we het National Park, Murchison Fall. Twee dagen sliepen we in een tent in het National Park. Overdag reden we door het park en zagen we de vele dieren: leeuwen, giraffen, zwijnen, antilopen, springbokken en olifanten. We maakten een boottocht en zagen krokodillen, vele vogels, nijlpaarden en olifanten die aan de waterkant stonden. De indrukwekkende waterval was enorm!

Na deze prachtige ervaringen gingen we naar Jinja, waar de overige twee weken verbleven. We bezochten regelmatig het weeshuis en speelden met de kinderen. Door de week waren alleen Opio, Mercy, Jeremy en Winnie (zij hebben een beperking) overdag thuis, de andere kinderen gaan naar school. Maria is door haar jonge leeftijd 's middags nog vrij. Ook ontmoetten we de andere kinderen. We waren blij te zien hoe gelukkig alle kinderen zijn. Hun achtergronden zijn heftig, zie hiervoor de website www.homesweethomeuganda.nl en klik op de namen van de kinderen om te zien wie ze zijn.

Suzan en Zenon maken het voor deze kinderen mogelijk een veilig thuis te hebben, ze kunnen nu naar school en kunnen een goede toekomst opbouwen.

Behalve het bezoeken van het weeshuis hebben we veel ondernomen en ervaren. Achterop de boda boda (brommertaxi) naar het weeshuis en naar alle andere plekken die we bezocht hebben. Souvenierwinkeletje in Mainstreet bezoeken, met de boot Bujagali fall bekijken, op de Quadbike langs de Nijl scheuren, dineren tijdens de zonsondergang aan de Nijl, met Zenon naar de markt, met Suzan en Zenon uit eten bij de Chinees, met Suzan en de kids mee naar een speelpark en vervolgens in de auto hun nieuwe land bekijken! Verder was het een spannende tijd omdat er de verkiezingen waren. Voor de zekerheid hebben we nog een nacht in het weeshuis doorgebracht. De verkiezingen zijn redelijk rustig verlopen, maar toch hebben we een heftige ervaring opgedaan tijdens een City tour die we ondernamen. We gingen met een gids van ADSN, een inloop voor straatjongeren, mee om de andere kant van Jinja te bekijken. De niet toerische kant van Jinja. We bezochten een werkplaats waar slechte omstandigheden waren, we bezochten de leef en slaapplek van de straatkinderen, we bezochten een sloppenwijk en een markt. Plotseling moesten we haast maken omdat er rellen waren uitgebroken. We wilden net de straat oversteken naar de inloop toen er plotseling geschoten werd. Rennen! schreeuwde de gids. We renden de straat over en weer klonken er schoten. We werden door omstanders de inloop binnen getrokken, pff alles was goed gegaan.

Na drie prachtige, indrukwekkende, gezellige, heftige, mooie weken, gingen we met de taxi naar het vliegveld.

In Kampala was er een chaos van auto's, fietsen, volgepakte boda's, lopende mensen. Zonder, voor ons duidelijke, verkeersregels reed, fietste en liep alles door elkaar. Ik zat voorin de taxi en Ilona met alle koffers achterin. OH OH, klonk het plotseling van achter het stuur. Hij trapte keihard op de rem de banden piepten op het asfalt. Te laat. We knalden vol op onze voorligger! De motorkap deukte helemaal in. We hadden gelukkig niets. De chauffeur, William, was flink ontdaan, maar regelde gelukkig direct vervangend vervoer. Op tijd kwamen we bij het vliegveld. De nieuwe chauffeur, die vertelde dat hij voor War Child had gewerkt en Marco Borsato had ontmoet, had ons veilig naar het vliegveld gebracht.

Ik ben blij dat ik heb kennis gemaakt met het land Uganda. Het is mooi land met veel groen en wildlife, met heel veel vriendelijke mensen, maar helaas ook met veel armoede, Aids, Malaria, straatjongeren en weeskinderen. Stichting Home Sweet Home en Enjuba geven mensen een kans!

Inmiddels zijn Suzan en Zenon met de kinderen verhuisd naar een nieuw gebouw. Niet langer is er alleen het weeshuis, nu is er ook daycare Vincent, een dagverblijf voor kinderen met een beperking!

In Nederland hebben we 2acties gehouden om geld in te zamelen. Eerst een paasmarkt en een dag later ben ik gestart met een solosteptocht van zuid-Limburg naar Noord-Groningen, waar ik in Ootmarsum de tocht na 330km moest staken door een scheenbeenvliesontsteking.

Beide acties samen hebben een totaalbedrag van 2250 euro opgeleverd!!

Weeshuis Home Sweet Home

We bezochten het weeshuis Home Sweet Home. Suzan Den Hertog is initiatiefneemster en oprichtster en blijft dan ook voorgoed in Uganda wonen en werken in haar weeshuis en dagbesteding. Op 17 januari 2009 zijn de eerste drie kinderen in het weeshuis komen wonen en nu wonen er 15 kinderen . dit is ook het maximum om kleinschalig te blijven, zodat de kinderen in een gezinssituatie op kunnen groeien. Daarnaast blijven er twee plaatsen vrij voor kinderen die met spoed geholpen moeten worden. Deze vaak ernstig zieke kinderen blijven tot ze weer aangesterkt zijn en gaan dan weer terug naar hun familie. In de dagbesteding worden dagelijks 25 tot 30 kinderen opgevangen.

'Hakuna Matata', dit is wat Home Sweet Home wil voor de kinderen. Geen zorgen hebben, maar gelukkig zijn. De kinderen een jeugd te geven met liefde en vriendschap, zodat ze een warm thuis hebben waar ze een goede toekomst op kunnen bouwen.

Enjuba

Enjuba is het Ugandese woord voor "de opkomende zon".
Enjuba is een jonge Nederlandse stichting die is opgericht om in Nederland gelden te verwerven om in Uganda meerdere projecten te kunnen financieren. Deze projecten worden ter plekke begeleid door Famke Hekkenberg. Famke is woonachtig in Uganda en is sindsdien de ogen en oren van de stichting.
Met onze veelzijdigheid aan projecten hopen wij mensen in Uganda te kunnen helpen te komen tot betere leef-, woon-, werk- en leeromstandigheden. Vandaar dat als naam van de stichting is gekozen voor Enjuba, om de mensen die het nodig hebben wat meer lichtpuntjes in hun leven te geven

 Enjuba - Missie
 
Stichting Enjuba heeft de volgende missie:
Stichting Enjuba gelooft in het motto ‘beter voorkomen dan genezen’ en wil daarom de problematiek in Uganda bij de wortel aanpakken.
Door mensen in Uganda voorlichting te geven over verschillende (te voorkomen) ziektes, streven wij ernaar het aantal mensen dat door deze ziektes overlijdt terug te dringen. Doordat hierdoor minder ouders sterven, gaat het aantal wezen dat er jaarlijks bij komt automatisch omlaag.

Famke komt al sinds 2003 in Uganda en woont er sinds 2009 definitief.

 Terug in Nederland heb ik samen met mijn moeder een paasmarkt opgezet om geld in te zamelen voor Enjuba en Home Sweet Home. Na de paasmarkt ben ik op mijn step gestapt en heb ik 330km gestept ook om geld in te zamelen. Nu voor smiling hands wil ik wederom geld in zamelen voor deze twee prachtige projecten.

 Liefs Manon